ممنونم اجازه دادی با تو گفت و گو» کنم

تا هفته ی پیش به سرزمین های شمال غربی کشور قشنگ مون نرفته بودم

سه شنبه پرواز کردم تا تبریز

بماند که نزدیک بود با یه سقوط در میان بادهای فرودگاه تبریز دفتر زندگی مون بسته بشه

نشد

بماند

تا رسیدیم تبریز راهی خوی شدیم و ساعت 12 شب خوی بودیم

پنج شنبه صبح زود ماشین آمده بود دنبالم و رفتم قم

اندوه فوت زن دایی

و تصمیم نیمه کاره مانده ی سفر به شیراز تا ساعت 10 شب من رو توی قم نگه داشت

دیشب (پنج شنبه شب، یا بهتر بگم نزدیکی های بامداد جمعه) ساعت 12 رسیدم تهران . خسته و خورد

سالگرد فوت مامانم نزدیکه

و حالا زن دایی

مامان علیرضای عزیزم که همیشه برام داداش بزرگ و استاد و جون دل بوده

بعد از یک عمر سختی و تلخی بیماری رفت تا برای همیشه از درد راحت شود

ممنونم اجازه دادید که گفت و گو کنیم/ که بنویسم»

بده دستاتو به من تا باورم شه پیشمی
می دونم خوب می دونی، تو تار و پود و ریشمی
تو که از دنیا گذشتی واسه یک خنده ی من
چرا من نگذرم از یه پوست و خون به اسم تن
تو خیالمم نبود دوباره عاشقی کنم
ممنونم اجازه دادی با تو زندگی کنم
نمی دونم چی بگم که باورت شه جونمی
توی این کابوس درد، رویای مهربونمی
می دونی با تو، پرم از شعر و ستاره
می دونی بی تو، لحظه حرمتی نداره
می دونی در تو، این خدا بوده
که تونسته گل عشقو بکاره
می دونی با تو، پرم از شعر و ستاره
می دونی بی تو، لحظه حرمتی نداره
می دونی در تو، این خدا بوده
که تونسته گل عشقو بکاره
وقتی حتی پیشمی، دلم برات تنگ می شه باز
عشق تو، تو لحظه هام حادثه ساز و قصه ساز
به جون خودت که بی تو از نفس هم سیر می شم
نمی دونم چی می شه بدجوری گوشه گیر می شم
ممنونم که بچه بازی هامو طاقت می کنی
هر چقدر بد می شم اما تو نجابت می کنی
هر کجای دنیا باشم با منی و در منی
نگران حال و روزم بیشتر از خود منی
می دونی با تو، پرم از شعر و ستاره
می دونی بی تو، لحظه حرمتی نداره
می دونی در تو، این خدا بوده
که تونسته گل عشقو بکاره
می دونی با تو، پرم از شعر و ستاره
می دونی بی تو، لحظه حرمتی نداره
می دونی در تو، این خدا بوده
که تونسته گل عشقو بکاره
می دونی با تو
می دونی بی تو
می دونی در تو .